เวลานี้ใครที่เป็นสายชอบพวกเรื่องของทฤษฎีหรืองานเขียนหนังสือเพื่อตีพิมพ์หารายได้เป็นอาชีพของตัวเองแล้วล่ะก็คุณคงกำลังปั่นงานพิมพ์ในเนื้อหาต้นฉบับเรื่องราวที่คุณชื่นชอบหรือเชี่ยวชาญเพื่อเตรียมส่งงานให้สำนักพิมพ์พิจารณาตีพิมพ์อย่างแน่นอน คนที่เก่งด้านงานเขียนวิชาการก็จะเขียนงานด้านตำราการศึกษาและความรู้ทั่วไป คนที่เก่งด้านจิตวิทยาก็จะมุ่งไปทางงานเขียนการพัฒนาตัวเองและแนวทางชีวิต และคนที่เก่งด้านการจินตนาการเรื่องราวด้วยมุมมองมโนทัศน์ที่กว้างไกลก็จะเป็นพวกงานเขียนนิยายเป็นหลัก แน่นอนเมื่อเราชอบทำงานเขียนตรงนี้ก็ย่อมอยากจะได้มีหนังสือตีพิมพ์เป็นของตัวเองเพื่อเปิดโลกใหม่ให้กับผู้คนมากยิ่งขึ้น แต่ก็อย่างที่รู้ว่าการส่งต้นฉบับงานเขียนไปให้สำนักพิมพ์ไม่ได้หมายความว่าจะผ่านง่าย ๆ นอกจากเราจะต้องรอผลพิจารณางานนานหลายเดือนโดยไม่อาจรู้ผลได้ และยุคนี้ก็มีนักเขียนมากมายที่หารายได้จากหนังสือทำมือของตัวเองเยอะแยะโดยไม่ต้องง้อสำนักพิมพ์ด้วย แต่จะไม่ค่อนเอาลงร้านหนังสือทำให้ไม่ค่อยแพร่หลายในการจำหน่ายเท่าสำนักพิมพ์จึงเกิดเป็นความอยากรู้ของนักเขียนที่อยากสร้างอาชีพประจำว่างานไหนที่รายได้ดีกว่ากันแน่ระหว่าง “หนังสือทำมือ” กับ “หนังสือตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์” หนังสือทำมือ หนังสือทำมือ จะเป็นหนังสือที่เราเป็นผู้จ้างโรงพิมพ์ที่ดีลงานกันผลิตเองตามจำนวนที่เหมาะสมหรือตามการพรีออเดอร์สั่งจองจากลูกค้าที่เป็นนักอ่าน แต่จะจำกัดอยู่เพียงแค่ในวงของนักอ่านที่เป็นแฟนคลับของเราเท่านั้น โดยการออกมาหารายได้จากหนังสือทำมือจำเป็นที่คุณจะต้องมีฐานแฟนคลับนักอ่านที่รู้จักกันหรือติดตามอ่านเนื้อหางานเขียนของคุณในรูปแบบต่าง ๆ มาก่อนอยู่แล้วและมีความสนใจดีเป็นกลุ่มใหญ่จึงจะสามารถสร้างรายได้จากการทำหนังสือได้ตลอดเวลา แม้จะไม่ได้เข้าร้านเพราะมีทุนอยู่จำกัด แต่เราก็สามารถได้เงินเต็มตามจำนวนที่ขายได้จริง ไม่ต้องมีการแบ่งเป็นเปอร์เซ็นต์เหมือนตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ แต่หากใครที่ไม่ค่อยมีฐานแฟนคลับแนะนำว่าให้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ก่อนจะดีกว่า เพราะไม่งั้นคุณอาจไม่มีลูกค้ามาสั่งซื้อหนังสือทำมือได้ หนังสือตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ การตีพิมพ์หนังสือกับสำนักพิมพ์ คือ เมื่อต้นฉบับหนังสือของเราพิจารณาผ่าน เราก็ทำเพียงแค่เซ็นสัญญาแล้วรอสำนักพิมพ์ดีลงานตีพิมพ์หนังสือของเราในปริมาณที่เยอะและเอาเข้าร้านหนังสือได้…

“ร้านก๋วยเตี๋ยว” เป็นกิจการร้านอาหารที่ผู้คนนิยมไปนั่งรับประทานกันมากที่สุด เพราะการที่ลูกค้าได้เข้าไปนั่งในร้านอาหารจะทำให้พวกเขาได้รับประทานก๋วยเตี๋ยวที่มีไอร้อนลอยมากรุ่น ๆ ใหม่ ๆ ร้อน ๆ และมีเส้นที่นุ่มอย่างพอดีไม่เหมือนกับการนำกลับมาใส่ถุงรับประทานที่บ้าน อีกทั้งการรับประทานก๋วยเตี๋ยวที่ร้านจะทำให้ทุกคนได้กลิ่นหอมน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวที่ละมุนทำให้รู้สึกสดชื่นมากด้วย เหตุนี้เองจึงทำให้ผู้คนที่ทำก๋วยเตี๋ยวขายหาเลี้ยงชีพต้องมีการจัดร้านก๋วยเตี๋ยวให้ปลอดโปร่งสบายตาและมีสภาพแวดล้อมที่น่านั่งเสมอเพื่อเสริมบรรยากาศการทำก๋วยเตี๋ยวให้น่าดึงดูดน่านั่ง ยิ่งหากคุณทำร้านก๋วยเตี๋ยวในสวนแล้วล่ะก็บอกเลยว่าจะยิ่งทำให้ก๋วยเตี๋ยวของคุณมีความปังปุริเย่มากยิ่งขึ้นเพียงแค่มีบรรยากาศธรรมชาติเข้ามาช่วยเท่านั้นก็เหมาะจะทำร้านก๋วยเตี๋ยวหารายได้โดดเด่นแล้ว ซึ่งร้านก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนจะมีเสน่ห์น่าดึงดูดผู้คนจนนำพวกเขาให้อยากเข้ามารับประทานก๋วยเตี๋ยวคุณอย่างไรต้องมาอ่านกันเลย ก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนทำให้ลูกค้ารู้สึกเหมือนอยู่บ้าน ก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนยามที่ลูกค้าผ่านไปผ่านมาหน้าร้านของคุณ พวกเขาจะมองเข้ามาเห็นเหมือนเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ภายในรั้วบ้านหลังหนึ่งแบบมินิมอลซึ่งแม้จะไม่ได้มีการตกแต่งก็ดูมีความน่าเข้ามาลองก๋วยเตี๋ยวได้ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งร้านไว้บริเวณลานบ้าน ใต้ถุนบ้าน หรือในบ้านก็ดีซึ่งสิ่งที่ขาดไม่ได้ต้องมีสวนต้นไม้ในบ้านและพืชผักสวนครัวก็จะทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านเกิดของตัวเองมาก ยิ่งก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนของคุณใช้บ้านเก่าแก่ที่ทำจากไม้มาก็ยิ่งทำให้น่านั่งท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เป็นกันเองเหมือนหลุดมาอยู่ในชนบทหรือได้ย้อนอดีตมาก ก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนบรรยากาศเงียบสงบ ก๋วยเตี๋ยวบ้านสวนมีบรรยากาศที่ค่อนข้างเงียบสงบจากสภาพแวดล้อมสวนบริเวณบ้านที่เต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับหรือต้นไม้มากมายรอบด้านของบ้านซึ่งตั้งโต๊ะรับประทานก๋วยเตี๋ยวใต้ร่มไม้ต่าง ๆ ทำให้เหมือนอยู่อีกโลก ดูมีความเป็นส่วนตัว ไม่ร้อน และเหมือนได้หนีจากความวุ่นวายต่าง ๆ มาอยู่ในชุมชนเล็ก ๆ…

สวัสดีเหล่านักเดินทางและเหล่าช่างภาพทั้งหลายที่พอเห็นบทความนี้คุณอาจจะสงสัยว่าวันนี้เราจะมาพูดเรื่องอะไรทั้งที่นี่ไม่ใช่หมวดท่องเที่ยว แต่เป็นหมวดอาชีพ ทำไมถึงมีในเรื่องของการเดินทางด้วย นั่นก็เพราะว่าหากคุณอ่านบทความนี้ก็อาจจะทำให้สนใจในงานใหม่ของคนที่อยากเป็นช่างภาพก็ได้! ต้องขอเกริ่นก่อนว่า ล่าสุดมีนักท่องเที่ยวหลายคนที่ขับรถขึ้นดอยแม่สลอง ดอยอ่างขาง และภูทับเบิกแล้วระหว่างที่รถกำลังไต่ระดับไปตามถนนเลียบไหล่เขาสูงนั้นก็ปรากฏว่า มีการอัดวีดีโอทำให้เราเห็นว่า ตามข้างทางที่ติดภูเขานั้นมีนักถ่ายภาพหลายคนที่ถ่ายรูปรถที่ขึ้นมาบนถนนมากมายเลย บางดอยก็มีเป็นสิบคนแน่ะ! จนคนอัดคลิปในรถได้แต่ถามกับตัวเองด้วยอารมณ์ขันเล่น ๆ ว่า “นี่ฉันเดินทางมาในฐานะนักท่องเที่ยวหรือเป็นดาราที่มีปาปารัสซี่ตามมาแอบถ่ายเนี่ย เฮลโล่ว บอกสิว่านี่คือถนน ไม่ใช่พรมแดงเมืองคานส์” ทำให้หลายคนสงสัยกันมาก ซึ่งวันนี้เราจะมาบอกกันว่าช่างถ่ายรูปริมทางเหล่านี้พวกเขามาถ่ายรูปทำไม แล้วมีเป้าหมายใดกันแน่? “ช่างถ่ายรูปริมทางขึ้นดอย” พวกเขาคือใคร? “ช่างถ่ายรูปริมทางขึ้นดอย” เป็นช่างถ่ายรูปมืออาชีพที่รับงานฟรีแลนซ์อิสระ มีการเปิดเพจศิลปินในฐานะบุคคลสาธารณะให้ทุกคนได้เข้ามาดูกัน และยังมีการรวมกลุ่มกันร่วมกับช่างภาพที่ถ่ายรูปแนวทิวทัศน์ รถยนต์ และการเดินทางในแวดวงเดียวกันสร้างกลุ่มในเพจ Facebook…

เชื่อว่าหลาย ๆ คนที่ยังหางานทำไม่ได้จนท้อตัดสินใจที่จะเลือกทำงานจากสิ่งที่ใกล้ตัวในชีวิตประจำวันหรือคนที่ตกงานแล้วไม่อยากกลับไปเสี่ยงกับความไม่แน่นอนในชีวิตอีก จนเลือกที่จะให้เราเป็นนายตัวเองตัดสินชีวิตดีที่สุด ทุกคนต่างก็ย่อมจะอยากเลือกทางเดินอาชีพไฟแรงที่มีหน้าที่เข้ามาให้เราทำทุกวันซึ่งได้เงินตามความขยันจริง ๆ อย่างการเป็น “ไรเดอร์ส่งอาหาร” ที่เพียงแค่เราไปสมัครงานก็สามารถทำงานนี้ได้แล้ว ไม่ต้องเป็นภาระของใคร ทุนต่ำ และไม่ต้องอยู่กับความได้หน้าเกินตาใด ๆ เหมือนงานในองค์กรใหญ่ทั้งสิ้น แค่ขี่รถวิ่งส่งอาหารใกล้ – ไกลภายในอำเภอของเราก็มีรายได้เข้ามามากพอจะเลี้ยงดูครอบครัวแบบพอมีพอกินแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นงานไรเดอร์ส่งอาหารก็ยังมีข้อจำกัดที่คุณต้องรู้ไว้ด้วยหากจะเข้าสู่วงการนี้ เพราะบางคนก็เพิ่งมารู้แล้วยอมรับในข้อจำกัดไม่ได้ มีข้อจำกัดใดบ้างมาดูกัน ไรเดอร์ส่งอาหารต้องรออาหารบางร้านนาน ทุกคนน่าจะเข้าใจงานของตัวเองดีอยู่แล้วว่าการเป็นไรเดอร์ไม่ใช่แค่เพียงเรารับงานแล้วมาถึงก็ได้อาหารเอาไปส่งให้ลูกค้าเลย แต่เมื่อเรากดรับงานแล้วก็ต้องไปรอทางร้านทำอาหารจนกว่าจะเสร็จอีกซึ่งบางร้านก็ใช้เวลาทำอาหารที่นานมากจนไรเดอร์อย่างคุณอาจจะหงุดหงิดได้ เพราะมีคนสั่งอาหารเยอะ ต้องนั่งรอคิว หรือคนขายทำอาหารช้ามาก ซึ่งบางคนก็จะเกิดความคิดว่ารู้งี้ไม่น่ารับงานออเดอร์นี้มาเลย นานเกือบชั่วโมงแบบนี้ไปส่งอาหารจากร้านอื่นถึง 2 ร้านก็ยังได้เลย…

การซื้อของขายหากคุณเป็นคนที่อยู่ตามเมืองใหญ่และมักจะซื้อของในชุมชนเมือง ตามตลาดใหญ่ ๆ หรือตามห้างสรรพสินค้าเป็นหลักแล้วล่ะก็ย่อมจะอยู่กับการคุ้นชินการซื้อ – ขายที่พ่อค้าแม่ค้าพูดจาดีกับลูกค้าหรือไม่ค่อยจะชวนพูดคุยเพราะมองว่าเขาเป็นพ่อค้าแม่ค้าที่มีหน้าที่ขายเท่านั้น สิ่งใดที่อำนวยความสะดวกให้ลูกค้าหรืออะไรที่ลูกค้าขอแล้วไม่เกินไปก็ทำให้ลูกค้าตามร้องขอได้ เรียกว่า "ลูกค้าคือพระเจ้าอย่างแท้จริง" และตัวเราที่เป็นลูกค้าเองก็สะดวกใจกับการที่จะเลือกซื้อสินค้าอย่างสะดวกท่ามกลางรอยยิ้มและมารยาทการซื้อ – ขายพื้นฐานที่ดีต่อกันจนคุ้นชินกับการอยู่ในระบบเช่นนี้ แต่บรรยากาศทุกอย่างย่อมจะไม่เหมือนในชีวิตการซื้อ – ขายประจำวันของคุณได้หากคุณมาอยู่ในชุมชนเล็ก ๆ ตามหมู่บ้านหรืออยู่ตามร้านที่พ่อค้าแม่ค้าเป็นคนในท้องถิ่นสงบ ๆ หลายอย่างจะแตกต่างออกไปหน่อยจนบางทีเราอาจตามระบบการซื้อของที่ชาวบ้านขายให้ไม่ทันและเกิดปัญหาได้จากความไม่รู้ ฉะนั้นวันนี้เราจึงอยากมาแนะนำ 3 ข้อควรรู้ในการซื้อของที่ชาวบ้านขายก่อนที่คุณจะได้ออกไปในแหล่งจริง ยังไงการรู้เขารู้เราก็เป็นสิ่งที่ดีซึ่งจะช่วยให้พ่อค้าแม่ค้าและลูกค้าใหม่จากในเมืองมีความเข้ากันได้ ชาวบ้านที่ขายของมักพูดตรง คุณไม่ต้องคิดมากเมื่อซื้อของ การมาซื้อของที่ชาวบ้านขายจะแตกต่างจากการมาซื้อของกับพ่อค้าแม่ค้าในชุมชนเมืองมากตรงที่หากเป็นชาวบ้านเวลาถามราคาหรือคุยกับพวกเขา ส่วนใหญ่แล้วหากไม่พูดจ๊ะจ้าก็จะพูดด้วยน้ำเสียงห้วนแบบเรียบง่ายตามประสาคนกันเองทั่วไป เขาไม่รู้หรอกว่าคุณมาจากเมืองใหญ่หรือเป็นคนในชุมชนของเขา เขาคุ้นเคยกับความเป็นกันเองของคนที่เปรียบเสมือนญาติพี่น้องผองเพื่อนกันเพราะคนในชุมชนเล็กมักมีการแสดงออกเหมือน ๆ…

ในยุคสมัยที่วงการแพทย์มีความเจริญก้าวหน้าทางความรู้ในศาสตร์การรักษาผู้คนพร้อม ๆ กับการเข้ามาของเทคโนโลยีแล้วทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ง่ายมากขึ้นในการวินิจฉัยโรคและการรักษาที่ทุกคนมีโอกาสจะหายและบรรเทาอาการลงได้รวดเร็วกว่าสมัยก่อน อีกทั้งการตรวจโรคก็มีความแน่นอนชัดเจนกว่าการรักษาแบบแพทย์แผนไทย แต่ถึงอย่างนั้นคนรุ่นเก่าที่เคยผ่านการรักษาแบบดั้งเดิมมาก่อนก็ไม่อาจปฏิเสธได้เช่นกันว่าการรักษาโรคโดยหมอสมุนไพรแผนไทยโบราณก็ช่วยทำให้พวกเขาหายได้ และบางโรคที่แพทย์ยุคปัจจุบันรักษาไม่หาย หมอสมุนไพรกลับรักษาจนหายขาดได้ ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์นักจนล่าสุดได้มีการเพิ่มพื้นที่ทำงานของหมอสมุนไพรกับหมอปัจจุบันให้ควบคู่กันไปมากขึ้น วันนี้เราจึงอยากนำเรื่องราวความน่าสนใจในศาสตร์ของหมอสมุนไพรมาฝากทุกคนเป็นวิทยาทานกัน ทำความรู้จักกับ “หมอสมุนไพร” “หมอสมุนไพร” หรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า “แพทย์แผนไทย” ฟังดูในครั้งแรกหลายคนอาจนึกถึงแค่คนที่เป็นหมอนวดคลายเส้นและโรคที่เกี่ยวกับกล้ามเนื้อเท่านั้น แต่ในความจริงแล้วยังรวมไปถึงการรักษาทุกด้านที่เกี่ยวกับร่างกายมนุษย์ที่มีความลึกซึ้งยิ่งกว่าแพทย์ปัจจุบันเสียอีก โดยหมอสมุนไพรเป็นหมอที่ยังคงดำเนินวิธีการวินิจฉัยโรคแบบชาวบ้านด้วยทักษะเฉพาะที่ตัวเองมีจากศาสตร์ธาตุภายในร่างกายซึ่งมีการผสมกับความรู้ทางร่างกายของจีนมาผสมและใช้สมุนไพรเป็นยาในการรักษาจนอาการดีขึ้นและหายดีในที่สุด การวินิจฉัยโรคของ “หมอสมุนไพร” หากแพทย์ปัจจุบันวินิจฉัยโรคในการสอบถามอาการ พร้อมกับใช้เครื่องมือในการตรวจหาสิ่งที่ผิดปกติของอวัยวะในร่างกายผู้คนจนสรุปได้ว่าคนไข้เป็นโรคหรือมีอาการเจ็บป่วยใดกันแน่ หมอสมุนไพรนั้นก็สามารถวินิจฉัยโรคโรคที่เกิดขึ้นทางร่างกายได้เช่นเดียวกันโดยดูจากการสำรวจร่างกายภายนอกก่อนอย่างละเอียดถี่ถ้วนควบคู่ไปกับการสอบถามอาการก่อนจะมีการใช้มือเป็นส่วนสัมผัสหลักจับชีพจรและร่างกายเพื่อตรวจสอบความผิดปกติภายในทำให้สามารถรู้ได้ว่าอาการเจ็บป่วยของคนไข้นั้นคืออะไรกันแน่ซึ่งแม้ว่าจะไม่ได้เจาะจงโรคเท่ากับแพทย์ปัจจุบัน แต่การวินิจฉัยก็ลงสรุปในตำแหน่งของโรคที่เหมือนกันและต้องได้รับการรักษาในจุดเดียวกันด้วย หากศาสตร์ใดที่เป็นความรู้ใหม่ก็จะมีการเปิดตำราควบคู่กับการตรวจด้วยซึ่งตำราของหมอสมุนไพรจะมีสารพัดโรคไปจนถึงธาตุต่าง ๆ ในร่างกายที่ส่งผลต่อส่วนต่าง ๆ ของร่างกายแบบยิบย่อยจนคุณอาจไม่คาดคิดว่าส่วนเล็ก ๆ ที่แพทย์ปัจจุบันและคนอื่นมองข้ามจะทำให้เกิดผลเสียสำคัญต่อร่างกายได้…

เวลาที่เราปีนเขาในอุทยานแห่งชาติบางแห่งจะทำอย่างไรดีหากของสัมภาระเยอะขนาดหนักจนทำให้อาจจะเป็นอุปสรรคในการเดินขึ้นเขาได้ แต่ครั้นจะให้วางกระเป๋าไว้ในรถที่จอดอยู่ด้านล่างแล้วเอาติดไปแค่ของจำเป็นก็ดูจะไม่โอเคเท่าไหร่ในเวลาที่หากฉุกเฉินบางทีเราก็จำเป็นต้องใช้ของที่อยู่นอกเหนือจากนี้ด้วย แล้วจะเอาอย่างไรดีจึงจะสามารถพาของสัมภาระของเราขึ้นเขาขึ้นดอยไปอำนวยความสะดวกที่จำเป็นให้แก่ตัวเองเมื่อจะตั้งแคมป์ด้านบน คำตอบคือ หากสถานที่ท่องเที่ยวนั้นมี “บริการหาบของขึ้นดอย”นักท่องเที่ยวก็สามารถไปใช้บริการได้ ซึ่งถามว่าจำเป็นหรือไม่สำหรับการมีบริการนี้ แน่นอนว่านักปีนเขาที่เก่งหรือนักท่องเที่ยวทุกคนไม่ว่าจะผ่านประสบการณ์ขึ้นเขามากแค่ไหน พวกเขาก็ย่อมต้องการคนที่จะมาช่วยหาบของแบ่งเบาภาระในการเดินทางทำกิจกรรมขึ้นเขาของพวกเขาอยู่แล้ว เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่มีอุปสรรคในการขึ้นดอย ซึ่งหากคุณเป็นคนในชุมชนที่อยู่ติดเขาติดดอยและมีนักท่องเที่ยวมาปีนเขาบ่อย ๆ แล้วตัวคุณก็ยังหางานทำไม่ได้ อาชีพรับจ้างบริการหาบของขึ้นดอยก็เป็นอาชีพทุนต่ำที่น่าจับตามองของชาวบ้านที่อยู่ตามขุนเขาที่เที่ยวจุดหมายของนักเดินทางเหมือนกัน  ทำความรู้จักกับอาชีพ “บริการหาบของขึ้นดอย” “บริการหาบของขึ้นดอย” เป็นอาชีพทุนต่ำที่แทบไม่ต้องใช้เงินใด ๆ ในการลงทุนเลย นอกจากการลงทุนเรื่องแรงกายทั้งหมดที่คุณมีเพื่อให้บริการรับจ้างอาสาแบกของสัมภาระให้แก่นักท่องเที่ยวหรือนักเดินทางที่ต้องการมาทำกิจกรรมปีนเขาขึ้นดอยไปตั้งแคมป์ด้านบนซึ่งมีสัมภาระเยอะมากหรือหนักจนทำให้เป็นอุปสรรคในการปีนเขาจนไม่สะดวกหรืออาจเกิดอันตรายจากการที่ไม่คุ้นชินกับเส้นทางเหมือนชาวบ้านที่อาศัยอยู่ตามขุนเขาที่นั้น ๆ จนเกิดอันตรายได้ โดยผู้ที่บริการหาบของขึ้นดอยจะช่วยรับของทุกอย่างจากนักท่องเที่ยวมาแบกขึ้นไปเองและนักท่องเที่ยวก็สามารถเดินขึ้นเขาได้สบาย ถือแค่ของสำคัญที่ตัวเองมีแบบเบา ๆ เท่านั้นซึ่งช่วยลดภาระปัญหาการปีนเขาขึ้นดอยได้มาก โดยหากเป็นของสัมภาระที่ไม่เยอะมาก คนเดียวก็สามารถแบกขึ้นเขาไปได้ แต่ส่วนใหญ่ลูกหาบมักจะทำงานกันเป็นกลุ่มมากกว่า…

“นักข่าว” เป็นอาชีพของผู้ที่รักในการเป็นคนกลางในการรับสารสำคัญต่าง ๆ มาสื่อให้ถึงผู้คนที่แพร่หลายตามสมควรไม่ว่าจะเป็นข่าวสารแวดวงธุรกิจ การเมือง การศึกษา อาชญากรรม หรือข่าวทั่วไปที่ทุกคนต้องได้รับรู้เพื่อจะได้สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยความระมัดระวังและทันต่อเหตุการณ์บ้านเมืองทุกเวลา และข้อสำคัญคือ นักข่าวต้องเป็นคนที่มีความยุติธรรม รักการช่วยเหลือคนอื่น ๆ ผ่านการสื่อข่าวของพวกเขาออกไป และให้ข่าวอย่างไม่เอนเอียง เปิดเผยข้อเท็จจริงที่ผู้คนสมควรรู้ ซึ่งหากอุดมการณ์ของคุณเป็นแบบนั้นล่ะก็อาชีพนักข่าวก็เป็นอาชีพที่เหมาะกับพวกคุณอย่างมาก นอกจากนี้หากคุณเข้ามาทำงานในแวดวงนักข่าวก็ยังสามารถใช้ความรู้ของตัวเองทำงานเป็นนักข่าวได้ในรูปแบบอาชีพงานนักข่าวที่ตัวเองสนใจได้เฉพาะทางด้วยตามตำแหน่งที่คุณอยากอยู่กับมันมานานและช่วยเป็นสื่อกลางให้ผู้คนได้เข้ากับความสามารถและความถนัดที่คุณคือคนสำคัญได้ ดังต่อไปนี้ นักข่าวภาคสนาม “นักข่าวภาคสนาม” เป็นอาชีพของนักข่าวที่ต้องอยู่กับการออกไปติดตามข่าวสารจากเหตุการณ์เฉพาะด้านที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในสังคมปัจจุบันในท้องถิ่น ต่างถิ่น รวมถึงต่างแดนด้วยหากเป็นข่าวใหญ่ และนอกจากนี้ยังเป็นคนแรกที่สามารถออกเดินทางไปเข้าใกล้กลุ่มเป้าหมายที่จะให้ข้อมูลปฐมภูมิได้อย่างเจาะจงมากที่สุดตามสถานที่ต่าง ๆ และใช้จิตวิทยาในการถามเพื่อสัมภาษณ์บุคคลเป้าหมายให้ได้ข้อมูลมาส่งต่อนักเขียนข่าวมากที่สุด อีกทั้งยังได้ข้อมูลข่าวลงวีดีโอการให้สัมภาษณ์ได้ด้วย นักเขียนข่าว “นักเขียนข่าว” เป็นอาชีพตำแหน่งนักข่าวอีกรูปแบบที่มักจะทำงานอยู่ในออฟฟิศ…

เชื่อว่าหลาย ๆ คนน่าจะเคยใฝ่ฝันว่าตัวเองอยู่บนเรือลำใหญ่ที่ได้ท่องโลกไปตามประเทศต่าง ๆ ตลอดชีวิตซึ่งทำให้ชีวิตไม่เคยมีคำว่า “จำเจ”เหมือนในเวลาที่คนอื่นใช้ชีวิตประจำวันอยู่กับที่เลย แน่นอนว่าหากคุณเป็นคนที่ชอบอยู่กับการเดินทางเที่ยวรอบโลกและได้สัมผัสกับผืนน้ำอันกว้างใหญ่ไร้จุดสิ้นสุดตลอดเวลาอย่างที่ใฝ่ฝันแล้วล่ะก็การทำงานอยู่กับเรือเดินสมุทรอาจเป็นอาชีพที่ใช่สำหรับคุณก็ได้ ไม่จำเป็นว่าคุณต้องเรียนมาสูงถึงระดับปริญญาตรีหรือจบสายอาชีพ จบแค่ม.6 การทำงานบริการบนเรือลำใหญ่อย่าง “เรือสำราญ”ไม่เคยทำให้พวกคุณดูไร้จุดหมายได้เลย เพราะพวกเขามองคุณที่หัวใจการรักบริการผู้คนเป็นหลักและการใช้ภาษาซึ่งคุณอาจต้องใช้เวลาฝึกหน่อยก่อนที่จะมีการเปิดรับสมัครพนักงานบนเรือสำราญอีกครั้ง เมื่อคุณรู้เช่นนี้ก็คงจะเริ่มอยากหาข้อมูลแบบเจาะลึกกันแล้วใช่ไหมว่า “งานบริการบนเรือสำราญ” มีอะไรที่น่าสนใจ? ทำไมเราต้องเลือกเป็นอาชีพหลัก? และรายได้จะปังจริงไหมเราจะมาบอกเล่ากัน! ทำความรู้จักกับอาชีพ “งานบริการบนเรือสำราญ” “งานบริการบนเรือสำราญ” เป็นอาชีพของบุคคลที่คอยเป็นพนักงานให้บริการอำนวยความสะดวกและความต้องการของลูกค้าตามที่ทางเรือสำราญได้จัดไว้รับรองลูกค้าทุกคนที่ซื้อบริการทัวร์เรือสำราญมาล่องทริปไปตามประเทศต่าง ๆ พวกเขาจะมั่นใจว่านอกจากจะได้สัมผัสกับความสวยงามของท้องทะเลตลอดระยะเวลาเป็นสัปดาห์แล้วก็ยังได้ไปเที่ยวเมืองชายฝั่งของประเทศต่าง ๆ ตามกำหนดการตารางทัวร์ อีกทั้งยังได้ทำกิจกรรมสนุกสนานผ่อนคลายให้เวลากับตัวเองเมื่ออยู่บนเรือด้วยราวกับบนเรือสำราญเป็นทั้งยานพาหนะ แหล่งท่องเที่ยวบันเทิง แหล่งช็อปปิ้ง ร้านอาหาร และโรงแรมไปด้วยในตัวเลย…